Strona głównaMalarstwoCzym charakteryzuje się malarstwo Witkacego?

Czym charakteryzuje się malarstwo Witkacego?

Stanisław Ignacy Witkiewicz, syn malarza Stanisława Witkiewicza, to uznany polski dramaturg, malarz oraz członek pierwszej polskiej grupy awangardowej – formistów. Założył szczególną firmę portretową oraz opracował artystyczną teorię Czystej Formy.

Kim był Stanisław Ignacy Witkiewicz?

Stanisław Ignacy Witkiewicz, tworzący pod pseudonimem Witkacy, urodził się 24 lutego 1885 roku w Warszawie. Jako syn malarza i pisarza oraz nauczycielki muzyki od najmłodszych lat otoczony był sztuką i życiem artystycznym. Wskutek choroby małego Stanisława rodzina zdecydowała się na przeprowadzkę do Zakopanego. Edukacją syna zajął się ojciec, który uważał, iż zorganizowane instytucje niszczą kreatywność i indywidualizm.

Młody artysta, wbrew woli ojca, rozpoczął w 1905 roku studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Początkowo kształcił się w pracowni Jana Stanisławskiego, następnie uczył się pod kierunkiem Józefa Mehoffera. Podczas studiów odbywał liczne podróże do Rosji, Wiednia, Monachium oraz Paryża, które pozwoliły mu na poznanie nowych prądów malarstwa europejskiego. Pobyt we Francji rozwinął jego zainteresowanie syntetyzmem oraz kubizmem. Zafascynowało go także malarstwo polskiego artysty Władysława Ślewińskiego. W 1918 roku powrócił do Zakopanego, gdzie osiadł na stałe, nawiązując relację z miejscową elitą intelektualno-artystyczną.

Najważniejsze cechy twórczości

Witkacy był wszechstronnym artystą, który zajmował się filozofią, pisarstwem, dramaturgią oraz sztukami wizualnymi. Ponadto był przenikliwym i cynicznym krytykiem otaczającej go rzeczywistości, który nie bał się eksperymentów tematycznych i formalnych. Stworzył przy tym teorię Czystej Formy, która koncentrowała się wokół przekonania, iż sztuka, religia i filozofia wywołują u odbiorcy uczucie metafizyczne, wyrażające jego odrębność wobec świata. Jednostka pozostaje tym samym wyjątkowa, dzięki kontaktowi z tajemnicą. Nadaje temu przeżyciu sens istnienia człowieka.

W warstwie formalnej Czysta Forma zakłada zerwanie z realizmem i naturalizmem. Artyści powinni koncentrować się na przypadkowych tematach oraz odrzucić logiczne następstwo kolejnych scen. Ponadto dzieła powinny charakteryzować się deformacją, a postacie miałyby zostać pozbawione psychologii, etyki oraz biologii. Dzięki zdobyciu eklektycznego wykształcenia mógł rozwijać się na różnych polach artystycznych, wcielając w życie swoje przekonania teoretyczne. Więcej informacji na temat kierunków artystycznych znajdziesz na stronie: https://kukulturze.pl/.

Malarstwo olejne i portretowe

W swoich wczesnych obrazach olejnych rozwijał przede wszystkim malarstwo zakopiańskie i pejzaże. Ważnym etapem jego rozwoju artystycznego był okres formistyczny. To właśnie wtedy rozwijał pojęcie „formy absolutnej”, czyli formy istniejącej w sposób jedyny i niepowtarzalny. Prace charakteryzował płynny kontur oraz płaskie plamy koloru. Całość tworzyła oniryczne, niemal deliryczne wizje twórcze. Malarstwo Witkacego znacznie wyróżniało się spośród dzieł innych formistów.

W 1924 roku porzucił malarstwo olejne na rzecz Firmy Portretowej, gdzie zajmował się tworzeniem prac na zamówienie. W ofercie zakładu dostępnych było 5 kategorii obrazowania. Grupy A, B i C charakteryzowały się możliwie jak największym naturalizmem. Natomiast D i E stanowiły abstrakcyjne i oniryczne dzieła, wyraźnie nawiązujące do płócien z okresu formistycznego. Aby wzmocnić intuicyjne poznanie, artysta często sięgał po narkotyki oraz alkohol. Zmarł 18 września 1939 roku w Jeziorach.

POWIĄZANE POSTY