Kubizm — czy to tylko abstrakcyjne obrazy, które można zrozumieć tylko wąskie grono ekspertów, czy może coś więcej? Ta fascynująca forma sztuki, która zrewolucjonizowała malarstwo na początku XX wieku, kryje w sobie wiele tajemnic. Co sprawiło, że artyści jak Pablo Picasso i Georges Braque zapragnęli zmienić sposób, w jaki postrzegamy rzeczywistość? Zanurzmy się w świat kubizmu i odkryjmy, co tak naprawdę stoi za tym enigmatycznym stylem!
Z tego artykułu dowiesz się:
- Czym jest kubizm i jakie ma korzenie?
- Jakie są główne cechy kubizmu?
- Jacy artyści byli pionierami tego ruchu?
Korzenie kubizmu — skąd pochodzi ten styl?
Kubizm narodził się na początku XX wieku, jako odpowiedź na zmieniający się świat i nowe sposoby postrzegania rzeczywistości. Artyści tacy jak Pablo Picasso i Georges Braque postanowili zerwać z tradycyjnymi formami przedstawiania świata w sztuce i stworzyć coś zupełnie nowego. Zamiast jednoznacznego odwzorowywania przedmiotów, artyści kubistyczni zaczęli rozkładać je na geometryczne kształty, które następnie łączyli na płótnie w nieoczekiwane sposoby.
Inspirację dla kubizmu stanowiły m.in. prace Paul Cézanne, który swoje pejzaże i martwe natury przedstawiał w formie prostych, geometrycznych form. To właśnie Cézanne przez wielu uznawany jest za prekursora kubizmu. Jego podejście do malarstwa, wykorzystujące proste kształty i wyjątkową perspektywę, zainspirowało późniejszych twórców do dalszego eksperymentowania.
Główne cechy kubizmu — na czym polega ten styl?
Kubizm charakteryzuje się kilkoma istotnymi cechami, które wyróżniają go spośród innych ruchów artystycznych:
- Analiza formy. Zamiast przedstawienia obiektów w sposób realistyczny, kubiści rozkładają je na proste, geometryczne kształty.
- Wieloperspektywiczność. Artyści kubistyczni pokazują obiekty z różnych punktów widzenia jednocześnie, co daje efekt trójwymiarowości.
- Kolorystyka. W początkowych fazach kubizmu dominowały stonowane barwy, takie jak szarości, brązy czy oliwkowe zielenie. Z czasem artyści zaczęli eksperymentować z żywszymi kolorami.
- Brak perspektywy. Tradycyjna perspektywa, czyli tworzenie wrażenia głębi na płótnie, jest całkowicie odrzucona na rzecz płaskich, niejako abstrakcyjnych kompozycji.
Dzięki tym cechom kubizm zyskał miano jednej z najbardziej rewolucyjnych form wyrazu artystycznego. To styl, który zmusza odbiorcę do aktywnego uczestnictwa w procesie “czytania” obrazu, zmusza do zastanowienia się nad tym, co właściwie widzi.
Pionierzy kubizmu — kto stał za tym ruchem?
Kiedy mówimy o kubizmie, dwie postacie od razu przychodzą na myśl: Pablo Picasso i Georges Braque. To właśnie oni są uznawani za twórców i głównych przedstawicieli tego ruchu.
Picasso, hiszpański artysta, zafascynowany był możliwością rozkładania rzeczywistości na prostsze formy. Jego przełomowe dzieło “Les Demoiselles d’Avignon” z 1907 roku uważa się za początek kubizmu. Obraz ten, przedstawiający grupę kobiet w abstrakcyjnej formie, jest kwintesencją nowoczesnego podejścia do sztuki.
Braque, z kolei, wcześnie zaczął eksperymentować z kubizmem pod wpływem Picassa. Ich współpraca była niezwykle owocna, a wspólnie stworzyli wiele dzieł, które wpłynęły na rozwój tego stylu. Warto również wspomnieć o innych artystach, takich jak Fernand Léger czy Juan Gris, którzy także przyczynili się do popularyzacji kubizmu.
Kubizm to niezwykle inspirujący ruch w sztuce, który zmienił sposób, w jaki postrzegamy i interpretujemy otaczający świat. Dzięki pracy takich artystów jak Picasso i Braque, możemy dziś cieszyć się bogactwem i różnorodnością tego wyjątkowego stylu.
