Teatr Wielki w Łodzi
Teatr Wielki w Łodzi to największy teatr w tym mieście, który specjalizuje się w operach oraz baletach, a także operetkach i musicalach. Jest to zarazem druga pod względem wielkości scena operowa w naszym kraju. Spektakle teatru wystawiane były w Stanach Zjednoczonych i w wielu krajach Europy.
Historia Teatru Wielkiego w Łodzi
Teatr Wielki w Łodzi jest dumnym następcą Opery Łódzkiej, która powstała w 1954 roku. Pierwszym spektaklem, który w niej wystawiono, był „Straszny Dwór” Stanisława Moniuszki. Przez blisko dziesięć lat opera prezentowała swoje premiery w Teatrze Nowym oraz Teatrze im. Stanisława Jaracza, aby w 1966 roku, pod nową nazwą Teatru Wielkiego w Łodzi, obrać swoją nową siedzibę przy placu Dąbrowskiego.
Pierwszym dyrektorem teatru został Stanisław Piotrowski. Na inaugurację nowego teatru przygotowano cztery sztuki: „Halkę” Stanisława Moniuszki, „Kniazia Igora” autorstwa Aleksandra Borodina, a także „Straszny Dwór” Stanisława Moniuszki oraz „Carmen” Georges’a Bizeta.
Dnia 19 stycznia 1967 odbyła się oficjalna uroczystość, w której wziął udział Kazimierz Rusinek, ówczesny wiceminister kultury i sztuki.
Od roku 1967 Teatr Wielki w Łodzi przygotował ponad 300 premierowych sztuk teatralnych. Można znaleźć wśród nich klasyczne opery, balety, a także musicale oraz operetki. Odbyły się tu także liczne premiery twórców polskich. Na scenie tego teatru odbyły się takie premiery jak „Lord Jim” oraz „Maria Stuart” autorstwa Romualda Twardowskiego. Do historii przeszły premiery takich dzieł jak „Diabły z Loudun” oraz „Ubu król” w inscenizacji Krzysztofa Pendereckiego. Głośne były także polskie prapremiery dzieł „Echnaton” autorstwa Philippa Glassa oraz „Mężczyzny, który pomylił żonę z kapeluszem” Michaela Nymana.
Architektura Teatru Wielkiego w Łodzi
Za projekt Teatru Wielkiego w Łodzi odpowiedzialni są Józef oraz Witold Korscy, a także Roman Szymborski. Budowa teatru rozpoczęła się już w roku 1949, lecz znacząco przedłużała się ze względu na to, że usytuowana była na terenie bagiennym.
Teatr jest zbudowany w stylu socrealizmu, lecz sama forma budynku zawiera w sobie nawiązania do okresu przedwojennego.
Głównym elementem bryły teatralnej jest fasada oparta na ogromnych filarach. Budynek teatru jest drugim co do wielkości w Polsce gmachem operowym, jak i jedną z największych tego typu budowli w Europie. Pierwotnie teatr zaprojektowano na 1270 miejsc, lecz remont z roku 2003 zmniejszył ich liczbę do 1074.
Część dla orkiestry może pomieścić nawet 70 muzyków. W budynku teatru mieszczą się wszystkie niezbędne pracownie, wśród nich pracownia scenograficzna, ślusarska, stolarska, szewska, krawiecka, perukarska, modelarska oraz pracownia nakryć głowy. Teatr wyposażony jest w cztery duże sale próbne i kilka mniejszych sal do pracy indywidualnej.
Na przełomie lat 2012-2013 budynek teatru przeszedł gruntowny remont i modernizację. W tym okresie działalność teatru odbywała się w innych teatrach zlokalizowanych w Łodzi.
Scena Teatru Wielkiego w Łodzi
Scena teatru liczy sobie 26 metrów szerokości oraz 39,5 metra głębokości. Scenę wyposażono także w sześć dużych zapadni scenicznych. Teatr ma także mniejszą scenę obrotową o średnicy 16 metrów. Scena główna liczy sobie 46 metrów wysokości. Wyposażona jest w blisko 600 reflektorów oraz nowoczesny, cyfrowy system nagłośnieniowy.
Łódzkie Spotkania Baletowe
Począwszy od roku 1968 Teatr Wielki w Łodzi, odpowiedzialny jest za organizację tzw. Łódzkich Spotkań Baletowych. Inicjatorem tychże spotkań był ówczesny kierownik literacki Stanisław Dyzbardis. Festiwal ten ma miejsce co dwa lata. Dotychczas odbyło się 25 takich spotkań. W ciągu nich Teatr Wielki w Łodzi gościł na swojej scenie wybitne osobistości światowego baletu z całego świata. Do najważniejszych z nich zaliczyć można: Balet XX wieku Maurice Béjarta, Balet Teatru Bolszoj z Moskwy, Sanktpetersburski Teatr Baletu Borisa Ejfmana, Nederlands Dans Theater.
Serdecznie zapraszamy do przeczytania innych artykułów na portalu Ku kulturze.
