Teatr Wielki to jeden z najpiękniejszych polskich teatrów, którego dzieje sięgają początków XX wieku. W tym operowym teatrze odbyło się wiele cenionych przedstawień, w których udział wzięli znani w całej Polsce soliści i tancerze. Jego znaczenie doceniono także za granicami naszego kraju.
Historia Teatru Wielkiego w Poznaniu
Teatr powstał w 1910 roku, według projektu niemieckiego architekta Bernharda Maxa Littmanna. Pierwszym przedstawieniem, które odbyło się w teatrze, był „Czarodziejski Flet” Mozarta. Rok po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w roku 1919 teatr stał się polski. 31 sierpnia tego roku odbyła się inauguracja działalności teatru, na którą przybyły liczne ważne osobistości ówczesnej kultury, jak np. Kornel Makuszyński. Inauguracyjnym przedstawieniem była „Halka” Stanisława Moniuszki.
Okres międzywojenny to czas licznych premier, lecz jednocześnie również problemów finansowych teatru, któremu groziła nawet likwidacja. Przed tym losem uchronił teatr prezydent Poznania Cyryl Ratajski, który prywatnie bardzo cenił sobie sztukę operową. W roku 1929 budynek przeszedł modernizację. W trakcie II wojny światowej gmach teatru uniknął większych zniszczeń, pomimo faktu, że był punktem oporu sił niemieckich.
2 czerwca 1945 teatr wznowił swoją działalność i stanowił jednocześnie pierwszy teatr operowy w powojennej Polsce, który wznowił działania artystyczne. Pierwszym wystawionym wtedy przedstawieniem byli „Krakowiacy i Górale”. Przedstawienie to wystawiono w sumie 76 razy, za każdym razem przy pełnej widowni. W roku 1949 na patrona teatru wybrano Stanisława Moniuszkę.
Od 1919 do 2015 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu wystawiono w sumie 713 premier.
Przez pewien okres teatr wydawał również czasopismo zatytułowane „Operomania”. Jego redaktorem naczelnym był profesor Jarosław Mianowski.
Od roku 2012 funkcję dyrektora Teatru Wielkiego w Poznaniu pełni Renata Borowska-Juszczyńska.
Architektura Teatru Wielkiego w Poznaniu
Teatr wybudowano w stylu neoklasycystycznym. Fasadę budynku stanowi olbrzymi portyk, który wybudowano w stylu klasycznym. Po bokach schodów stoją ogromne rzeźby. Po lewej stronie znajduje się kobieta siedząca na lwie, która symbolizuje Lirykę. Po stronie prawej znajduje się z kolei mężczyzna z idącą obok niego panterą, który symbolizuje Dramat. U szczytu schodów umieszczono kolumny jońskie, które dźwigają tympanom zwieńczony pegazem. Po wschodniej części znajduje się budynek dawnej restauracji. Widownia teatru mieści obecnie 858 miejsc.
Przed budynkiem umiejscowiono fontannę. Po obu jej stronach umiejscowione zostały wazy z piaskowca, ozdobione rzeźbami, które znaleźć można także na froncie budynku. W roku 1988 padła propozycja, aby rozbudować gmach teatru. Chciano dobudować skrzydło zachodnie, w którym miałoby znajdować się drugie zaplecze sceny. Projekt zakładał również projekt małej, kameralnej sceny. Ostatecznie jednak porzucono projekt.
Wokół teatru znajduje się piękny zieleniec o bogatym drzewostanie. Drzewa uległy jednak w dużej mierze zniszczeniu w okresie II wojny światowej.
Aktorzy Teatru Wielkiego w Poznaniu
Przez lata swojej działalności, teatr na swoich deskach gościł wielu znanych solistów oraz tancerzy, do których zaliczyć możemy między innymi: Zdzisławę Donat, Wojciecha Drabowicza, Witolda Gruca, Marcina Bronikowskiego, Conrada Drzewieckiego, Krystynę Jamroz, Antoninę Kawecką, Dominikę Muśko, Olgę Sawicką.
Wyróżnienia dla teatru
Teatr Wielki w Poznaniu zdobył także liczne wyróżnienia. Pierwsze z nich to Order Sztandaru I klasy. Został on przyznany w roku 1953. W roku 1979 Teatr Wielki w Poznaniu jako pierwszy teatr muzyczny na świecie został doceniony włoską nagrodą za popularyzację muzyki Giuseppe Verdiego. Wybór ten uzasadniono faktem, że w teatrze odbyło się 25 premier i 1500 spektaklów utworów Verdiego.
Spektakl Mieczysława Wajnberga zatytułowany „Portret” został uhonorowany Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w roku 2014 jako najlepszy spektakl.
Serdecznie zachęcamy do przeczytania innych artykułów na portalu Ku kulturze.
