Wśród setek wpływowych obrazów, i jeszcze większej liczby obrazów pięknych, trudno jednoznacznie wskazać najbardziej znane. Chcemy jednak – zupełnie subiektywnie – zasugerować chociaż kilka z nich. Dzięki swym walorom artystycznym przyciągają setki tysięcy turystów rocznie. Z kolei ich obecność w kulturze masowej sprawia, że rozpoznaje je prawie każdy człowiek współczesnego świata.
Narodziny Wenus
“Narodziny Wenus” Sandro Botticelliego, to wybitne dzieło włoskiego renesansu. Dobrze znany obraz, przedstawia Wenus, mitologiczną boginię miłości i piękna, w momencie jej wyjścia z morza. Delikatne rysy jej twarzy i ciała, podkreślają piękno i subtelność kobiety, doskonale wpisujące się w ówczesne kanony urody. Z kolei obecne anioły wskazują na nadprzyrodzoność bogini, jej pochodzenie z “wyższego świata”. “Narodziny Wenus” to zarazem najczystsza postać włoskiej szkoły malarskiej, ze swymi wymownymi, stonowanymi barwami i łagodnymi konturami. Obraz jest często interpretowany jako metafora dla narodzin klasycznej sztuki, która rozkwitała właśnie w renesansie. Inni widzą w malunku epokowe studium seksualności i natury ludzkiej; jej dobitny manifest. Niezależnie od indywidualnego pojmowania, “Narodziny Wenus” przyciągają tysiące zwiedzających do muzeów, w których jest eksponowana. Obecnie, stałym miejscem wystawiania obrazu jest Galerii Uffizi we Florencji,
Mona lisa
“Mona Lisa” Leonarda da Vinciego, to dzieło równie popularne, co intrygujące i wzbudzające sensację. Obraz przedstawia coś z pozoru zwykłego; kobietę siedzącą na krześle i otoczoną malowniczym krajobrazem. Już tutaj rodzi się jednak wiele pytań; chociażby o nie do końca wyjaśnioną tożsamość portretowanej kobiety, co do której istnieje kilka hipotez. Ogromne emocje wzbudza również jej tajemniczy uśmiech, namalowany w wciąż niemożliwy do odtworzenia w pełni sposób. Metoda jego wykonania wskazuje na poprzedzone wieloletnimi studiami, niezwykle dogłębne zrozumienie anatomii ludzkiej przez malarza, a także mistrzowskie posługiwanie się perspektywą. Zarazem, sugeruje najwyższy poziom biegłości w operowaniu pędzlem; łączy więc w sobie pozornie sprzeczne wartości, takie jak sztukę i naukę. Być może właśnie to sprawia, że “Mona Lisę” codziennie oglądają tysiące turystów. Niektórzy z nich, całą wycieczkę do Luwru, w którym wystawiana jest od 1797 roku, podporządkowują właśnie zobaczeniu niezwykłego obrazu.
Trwałość pamięci
“Trwałość pamięci” to najwspółcześniejsze dzieło na liście, powstało bowiem w 1931 roku. Salvador Dali w doskonały sposób zrealizował w nim wszystkie teoretyczne postulaty surrealizmu, zarazem czyniąc ze swojej pracy jeden z wyznaczników tego nurtu. Malowidło przedstawia nienaturalnie rozmyte, wygięte zegary, często kojarzone z “naleśnikami.” Czasomierze leżą na plaży, na tle nieznanego, surowego, a dla wielu również niepokojącego krajobrazu. Niecodzienne połączenie obiektów i motywów, przy wykorzystaniu chromatycznej kolorystyki i prostych kształtów, tworzy nierealistyczny, dziwny i tajemniczy świat. Oczywiście, istnieje wiele interpretacji obrazu; jedni dostrzegają w nim naukę o nieuchronności upływu czasu. Inni, widzą w nim subtelnie zakamuflowane odniesienie do Holocaustu i stanu psychicznego jego ofiar. Dodatkowo, pomimo prawie stuletniego wieku, to dzieło malarskie wciąż zaliczane jest do sztuki współczesnej. Tworzy to wokół niego liczne kontrowersje, czasami niezrozumienie, przede wszystkim jednak; zainteresowanie, Dzięki temu nieustannie przyciąga do siebie widzów, pozostając jednym z najważniejszych obrazów świata. Obecnie eksponowany jest w Museo Reina Sofia w Madrycie, w Hiszpanii.
